Ένας ακόμη εμπορικός πόλεμος…

 

Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση της Κινεζικής κυβέρνησης να δημιουργεί ποίκιλλες ανακατατάξεις στο γίγνεσθαι της ναυτιλιακής βιομηχανίας. Μεγάλος χαμένος ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της, η Αυστραλία. Με βασική στόχευση τον άνθρακα, το κριθάρι, το κρασί και το μοσχαρίσιο κρέας, η Κίνα έχει καταφέρει ένα σημαντικό οικονομικό χτύπημα στην Αυστραλία. Όπως και οποιαδήποτε άλλη γεωπολιτική εξέλιξη, έτσι και η προκείμενη έχει επηρεάσει και την ναυτιλία. Δεκάδες πλοία φορτωμένα με Αυστραλιανό άνθρακα περιμένουν έξω από τα Κινεζικά λιμάνια μειώνοντας το διαθέσιμο προς ναύλωση τονάζ ενώ παράλληλα άλλα πλοία δραστηριοποιούνται με αυξημένες απολαβές ανά τονομίλι μεταφέροντας άνθρακα στην Κίνα από την Ινδονησία. Μέχρι στιγμής το νούμερο ένα εξαγώγιμο προϊόν της Αυστραλίας προς την Κίνα που είναι τα σιδηρομεταλλεύματα δείχνει να μην έχει επηρεαστεί από αυτήν την πολιτική κατά τα αλλά διαμάχη. Παρά το γεγονός αυτό, κάθε άλλο πάρα κρυφές είναι οι συζητήσεις της Κίνας με άλλους πιθανούς εταίρους όπως η Νέα Γουινέα.

 

Τι να περιμένουμε στην ναυτιλία

Εκτός από την διαφαινόμενη αλλαγή της ροής πρώτων υλών προς την Κίνα οι αλλαγές στην καθημερινότητα ενδέχεται να μην είναι μεγάλες καθώς οι εταιρείες εξόρυξης της Αυστραλίας δραστηριοποιούνται και σε αλλά μέρη του κόσμου. Η σημαντική αλλαγή θα έρθει σε περίπτωση που η Κίνα αποφασίσει να αυξήσει την εγχώρια παραγωγή της σε άνθρακα, ένα στοιχείο το οποίο φημολογείται πως έχει συζητηθεί, όπως επίσης και η πιθανότητα της αύξησης των  ροών από προσκείμενες εξαγωγικές χώρες  όπως η Ρωσία και η Μογγολία. Παρουσιάζεται σε τέτοια περίπτωση ένα καταστροφικό σενάριο που θα θέσει εκτός αγώνα έναν πολύ μεγάλο αριθμό πλοίων από  Supramax έως και Capesize. Αυτό όχι μόνο θα επηρεάσει δραστικά την ναυλαγορά οπού θα βλέπουμε μεγάλο αριθμό πλοίων να ανταγωνίζεται για μικρότερο αριθμό φορτίων ή και μεγαλύτερα πλοία να ανταγωνίζονται για μικρότερα φορτία , αλλά και τις τιμές των πλοίων που θα δεχθούν τεράστιο πλήγμα. Δεν αποκλείεται να δούμε πλοία δεκαπενταετίας και δεκαετίας να οδεύουν προς τα διαλυτήρια. Η μακροοικονομική ανάγνωση από την άλλη δείχνει ότι αργά η γρηγορά θα πρέπει να περιμένουμε εάν τέτοιο συμβάν καθώς θα αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης ανάγκη/απόφασης για σταδιακή απεξάρτηση από τον άνθρακα ως πηγή ενέργειας και στροφή σε καθαρότερες πήγες όπως το φυσικό αέριο. Μήπως λοιπόν οι πολικότητες πρέπει να χρησιμοποιήσουν αυτές τις εξελίξεις ως ένα καμπανάκι για αναθεώρηση της επενδυτικής στρατηγικής τους;

 

Published: Aκτή Μιαούλη Δεκέμβριος 2020 (Τ.57)

Γράφει ο Σπύρος Αλεξανδρόπουλος